حق، واژه اى عربى است و معادل آن در زبان فارسى هستى پایدار و ثبوت است،
یعنى هر چه از ثبات و پایدارى برخوردار باشد. كلمه حق و مشتقات آن در قرآن
كاربرد فراوان دارد «الحق» 194 بار، «حق» 33 مرتبه، «حقاً» 17 مرتبه و
«حقّه» سه بار در قرآن به كار رفته است. این واژه كه به صورت مصدر، اسم
مصدر و صفت در آیات قرآن به كار رفته است، در معانى بسیارى به كار رفته است
كه برخى از آنها عبارتند از: قرآن «زخرف / 29»، اسلام «اسراء / 81»، عدل
«اعراف/ 81»، توحید «زخرف/ 86»، صدق «یونس/ 4»، قرض «بقره / 282»، دلیل «حج
/ 4» و.. .. برخى از مفاهیم حق در قرآن با اصطلاح بكار رفته از طرف
حقوقدانان و فقیهان، هماهنگ و همخوان است، مانند آیات:«و فى أموالهم حقّ
للسائل و المحروم» (ذاریات/ 19) ترجمه: و در اموال آنها حقى براى سائل و
محروم است. «والذین فى اموالهم حقّ معلوم. للسائل و المحروم»( معارج/ 24 و
25) ترجمه: و آنها كه در اموالشان حق معلومى است براى تقاضا كننده و محروم.
«فإن كان الذى علیه الحقّ سفیهاً او ضعیفاً» (بقره/ 282) ترجمه: و اگر كسى
كه حق بر ذمه اوست سفیه یا ضعیف است. «فلیملل الذى علیه الحقّ» ( بقره /
282) ترجمه: و آن كسى كه حق بر عهده اوست باید املا كند. «ف آت ذاالقربى
حقّه و المسكین و ابن السبیل» (روم/ 38) ترجمه: پس حق نزدیكان و مسكینان و
در راه ماندگان را ادا كن.